W procesie cynkowania ogniowego efekt Kirkendalla oznacza pękanie wewnątrz oraz między fazami międzymetalicznymi powłoki cynkowej, które spowodowane jest różnymi szybkościami dyfuzji głównych składników faz międzymetalicznych – żelaza i cynku – w podwyższonej temperaturze. Wraz z dyfuzją atomów metalu zachodzi w przeciwnym kierunku dyfuzja miejsc pustych (wakansów), dlatego występuje pewne miejscowe odmieszanie, które może prowadzić do zubożenia materiału i poprzez to do pękania równolegle do powierzchni.
Szczególnie zagrożone są elementy konstrukcji ze stali niskokrzemowych oraz stali Sebisty. Podczas, gdy w pierwszym przypadku szybkie chłodzenie zapobiega pękaniu, w przypadku elementów ze stali Sebisty pęknięcie jest zwykle podczas cynkowania już tak zaawansowane, że przy gwałtownym chłodzeniu w wodzie może dojść do odpryskiwania powłoki. W tym przypadku należy skrócić czas cynkowania do koniecznego minimum.