Określenie struktura mieszana powłoki cynkowej oznacza występowanie obok siebie na jednym elemencie konstrukcji kilku struktur typowych dla powłok cynkowych. Powodem powstawania struktur mieszanych jest brak ostrej granicy pomiędzy poszczególnymi typami stali – stalą niskokrzemową, stalą Sandelina, Sebisty i wysokokrzemową. Przechodzą one płynnie jedna w drugą. W praktyce poznaje się struktury przejściowe z reguły po sąsiadujących ze sobą, bardzo różnych grubościach powłoki.
Podatne na zróżnicowany miejscowo przyrost powłoki są w szczególności stale z zakresu przejściowego pomiędzy stalą niskokrzemową a stalą Sandelina, a więc stale zawierające ok. 0,03% do 0,05% krzemu, względnie odpowiednią ilość fosforu. W tym zakresie mogą przebiegać obok siebie i ze sobą konkurować reakcje charakterystyczne dla obu tych stali. Dlatego też mogą tu wystąpić bardzo duże różnice miejscowe w przyroście powłoki.
Jeśli zewnętrzna, niezawierająca gazu warstwa brzegowa żelaza α na stalach niskokrzemowych zostanie częściowo zniszczona, np. w procesach walcowania i gięcia, prowadzi to także do mieszanej struktury powłoki, czyli powstania grubo powłokowej struktury charakterystycznej dla stali Sandelina obok klasycznej cienkiej powłoki charakterystycznej dla stali niskokrzemowych.
W analogiczny sposób mogą powstawać struktury mieszane w przedziale granicznym między stalą Sandelina i Sebisty oraz Sebisty i wysokokrzemową.
Struktury mieszane mogą także zostać wywołane niekorzystną temperaturą cynkowania, np. na stali Sandelina przy temperaturze ok. 443°C do 445°C oraz na stali Sebisty przy temperaturze ok. 450°C.