Zasadniczo w normalnym zakresie temperatur od 435°C do 460°C wraz z czasem cynkowania wzrasta grubość powłoki. Przyrost powłoki w zależności od czasu i zawartości krzemu w cynkowanej stali może przebiegać według parabolicznego lub liniowego równania kinetycznego reakcji. W efekcie obserwujemy przyrost powłoki, który wraz ze wzrostem czasu cynkowania staje się wolniejszy lub przebiega ze stałą szybkością.
Czas cynkowania nie jest całkowicie dowolny i zależy od wielu czynników, jak grubość materiału, konstrukcja elementu i jego ciężar i inne, dlatego też cynkownik ma ograniczone możliwości regulacji czasu cynkowania, w szczególności gdy chodzi o zmniejszenie grubości powłoki przy cynkowaniu stali uspokojonych krzemem lub o zwiększenie grubości powłoki na stalach niskokrzemowych.
Poza tym należy zauważyć, że na jeden i ten sam element przypadają zwykle różne czasy cynkowania, ponieważ zanurza się go w ten sposób, że powierzchnie, które pierwsze wchodzą do kąpieli cynkowej, opuszczają ją jako ostatnie, a więc ich czas przebywania w kąpieli jest najdłuższy. Efektem tego jest w przypadku stali uspokojonych krzemem, cynkowanych w konwencjonalnych kąpielach cynkowych, bardzo zróżnicowana grubość powłoki. Norma PN-EN ISO 1461 uwzględnia te okoliczności i nie określa górnej granicy grubości powłoki cynkowej, a tylko minimalną wartość grubości powłoki wymaganą dla zapewnienia właściwej ochrony przed korozją.