Największe ilości cynku wykorzystuje się do procesów cynkowania stali metodą zanurzeniową. Około 17% światowej podaży cynku przeznacza się na produkcję mosiądzu i dokładnie tyle samo na produkcję stopów o szerokim zastosowaniu w przemyśle. Mniejsze ilości cynku zużywa się przy produkcji związków nieorganicznych i półproduktów (baterie, pokrycia dachów, kauczuk).
W Polsce wydobycie rudy cynku koncentruje się w południowej części kraju, a zwłaszcza w obszarze śląsko-krakowskim. Cynkowanie, dzięki wszechstronnym możliwościom aplikacji jest powszechnie wykorzystywane w niemal każdej gałęzi gospodarki, a ocynkowane elementy stosuje się w różnorodnych branżach, jak energetyka, budownictwo, budowa dróg, mostów i autostrad, konstrukcje hal, transport i kolejnictwo, przemysł stoczniowy i morski, itd.
W przeciwieństwie do powłok malarskich, cynk jest także surowcem recyklingowym. Jego odzysk odpowiada 30% światowych dostaw i dotyczy następujących produktów:
- mosiężny osprzęt i przedmioty odlewane ze stopów cynku,
- ocynkowana stal z przemysłu motoryzacyjnego,
- urządzenia domowe,
- pozostałości z procesu cynkowania tj. popioły i pyły piecowe, zwroty z odlewni i odpady z obróbki mechanicznej mosiądzu.
Choć trudno jest wskazać dokładną ilość odzyskiwanego surowca z uwagi na długi okres trwałości niektórych produktów, szacuje się, że blisko 2 miliony ton cynku znajduje obecnie ponowne zastosowanie w przemyśle. Przykładowo, w latach 90-tych ubiegłego stulecia produkcja cynku ze źródeł wtórnych w Unii Europejskiej wyniosła ponad 8%.